28 september 2021
Dit blog is een vervolg op 'Beslagen spiegel', het werkproces vandaag, 28 september 2021.
Sterrenstof, het houdt me bezig. Alle atomen zijn ervan gemaakt. Onze waarneming is bijzonder: In de hersenen wisselen ingewikkelde netwerken van sterrenstof electronen uit met als resultaat dat sterrenstof zich zelf ziet. In ons denkbewustzijn vormt zich immers een zelfbeeld. Stof kijkt naar stof en ziet zichzelf. Hoe verzin je zoiets.
Het begint met ons oog. Het oog is de dageraad, zegt John O 'Donohue, in Anam Cara. Het zijn er trouwens twee. Menselijke ogen weerspiegelen het sterrenstof, ogen zijn de moeder van de afstand, zegt John. Wanneer de ogen open gaan, toont het dat anderen en het andere buiten ons is, we ervaren afstand. Als we de ogen openen halen we het mysterie van het anders zijn van het andere en de ander naar binnen. Terra incognita. Het licht van het oog valt op het vreemde en dan gaat het van kwaad tot erger. Als je diep naar iets kijkt wordt je er deelgenoot van. Het vreemde van het andere en de ander roept je zelfs ter verantwoording. Het spreekt je aan op je tomeloze wil tot objectivering, op je streven alles te herleiden tot je eigen horizon. Het is goed de heiligheid van deze spiritualiteit van de waarneming te ervaren. Want dat kan. Levinas.
Ik moet denken aan het rapvlugge niks, uit Marten Toonders boeken. De trouwe knecht Joost wist het: Het rapvlugge niks loert naar je, soms wordt je het gewaar vanuit je ooghoek. Als je het ziet dan is het er niet. Een prachtig verhaal.
Maken is vermaken. Verwerken, vervormen en gevormd worden. In het maken is er de omgang met de materie, met handen en twee actieve fysieke ogen. In het maken werkt het sterrenstof, het vertelt in een lichaam, in de dingen, drukt zich uit en geeft inzicht prijs.
Het maken van iets in fysieke materie met een fysiek lichaam kan zo een stille omgang met sterrenstof teweeg brengen, in respect voor het een en het ander.
In de fotoserie zie je dus niet hoe mijn kijkervaring met materie verloopt. Je ziet plaatjes. Het schilderij waar ik nog aan werk is nu nog geen beeld met zeggingskracht van de sterren, maar dat komt wel, of niet.
Zoals je kunt zien ben ik met meer doeken tegelijk aan het werk. Ik zorg dat ik op drie benen sta, dan blijf je opnieuw kijken. Op de kop hangen, keren, in de beslagen spiegel kijken.
