20 september 2021
Beslagen spiegel.
We bestaan uit sterrenstof. We zijn echter geen sterren, ik niet tenminste.
Alles in het bestaan is een manifestatie van het ene leven. Dat leven is een en tegelijk divers. Dat leven doet zich in allerlei gedaantes aan ons voor. Onze waarneming berust op de werking van licht, we maken beelden van wat we denken te zien in die veelheid van informatie. Stephen Covey zegt dat je voorstelling van alles zegt over wie je bent. Je neemt de wereld waar zoals je bent. De vraag is: wat zien we niet in onze tomeloze wil ons perspectief naar eigen horizon te herleiden? We zien de dingen slechts als in een beslagen spiegel.
Dat besef van sterrenstof veranderde mijn leven. Ik kijk met andere ogen naar de mensen en de dingen. Materie is geen dode stof waar je mee kunt doen wat je wilt. De intrinsieke levensenergie huist is alles en is slechts in onze voorstelling uit elkaar gehaald.
Het is de kunst om je verhalen en beelden van de werkelijkheid niet te serieus te nemen.
Als schilder doe je niet anders want je bent als maker in de zone van -nog niet- . Het creatieve proces nodigt maker en materie uit tot dialoog. In een nauwgezette dans met alle actoren vormt zich iets, of niet. Wat, waar en hoe weet je niet.
Van niets weten werkt bevrijdend. Dat proces van maken is veel interessanter dan het weten.
Vandaag heb ik verder gewerkt aan een groot doek dat al ingezet was voor het open huis. Ik gebruik de zwaartekracht en de werking van bindmiddel en verdunningsmiddel. Ik beeld me in dat ik onder water de waterspiegel bekijk, zoals een vis die naar boven kijkt. Wat weet een vis van boven?
Wordt vervolgd
