12 september 2017
Eckhart Tolle heeft het in zijn boeken over het belang van het zijn in het Nu. Alleen in het nu is er geen drone van de gedachten, emoties, zintuigelijke gewaarwordingen en wat je verder maar ervaart. Dat gevoel van ‘ik ben’ is één met de ervaring van het moment, het nu, zoals Eckhart Tolle dat noemt.
Ik herken die ervaring.
Op mijn beste momenten is het er. Dan hoef ik geen tegenstand te bieden aan het ‘zo- zijn’ van het nu, dan is er geen discussie met wat is. Het nu is zoals het is omdat het niet anders kan zijn. In de verf betekent dit: de handen laten gaan, de verf laten vloeien, een beeld laten groeien. Eenvoudige aanvaarding van wat er ook in het Nu opkomt, in je en buiten je. Dan reken ik op de andere kant, de kant die ik niet zie. Het gaat om de stilte en de vormloosheid die voor de beeldvorming uitgaat. Dat vergt een uiterste alertheid en tegelijk een haast oppervlakkige nonchalance. We gaan het meemaken.
Inspiratie is er wanneer ik samenval met het geheel, in het nu, als alles klopt, dan gaat het vanzelf! Als ik bezig ben met mijn kwasten en de tijd vergeet, ben ik in mijn element. Ik ben een tovenaar, een alchemist. Het wonder voltrekt zich onder mijn handen als kleuren zich onverwacht verenigen tot een vorm, of als er zo maar licht verschijnt.
