12 oktober 2021
Matter matters.
Alles in het bestaan draait om verbinding. Dat is waar ik me meer en meer bewust van word, en velen met mij. Onze voorouders in Europa hebben ooit de fictie verzonnen van het individu. Vanaf 1750 zijn we gaan geloven dat we als individu los staan van alles, alle rechten hebben voor ons zelf, geroepen om dat zelf te ontplooien, je eigen dromen waar te maken. Die fictie is destructief voor de ander, het resultaat van die zelfoverschatting is na twee eeuwen dat we op fatale ramkoers zijn geraakt. Onze wereld is in ontbinding, in steeds grotere versnelling.
We beginnen nu, in de natuurwetenschappen, biologie, psychologie, en in de kunsten, door te krijgen hoe we juist niet afgescheiden zijn van de rest van de wereld, hoe het alles in ons doorgaat en pulseert. Het gaat er om de verbinding te herstellen, door dat egocentrische zelf open te breken, de vraag te herintroduceren; “Hoe kan ik me waardig gedragen en voelen als een intensief verbonden wezen?”
Dat waardig gedragen gaat niet vanzelf. Het is een kunst om in de relatie te treden met de dingen, je plek in te nemen en de dingen hun plek te gunnen. Zo creëer je verbinding met jezelf en de dingen. Verbinding maakt een creatieve energie vrij.
De eerste keer dat ik hoorde van het begrip 'Wood wide web' was jaren terug in een podcast over het werk van Peter Wohlleben ; https://nl.wikipedia.org/wiki/...
Een aanrader is het boek van Robert MacFarlane, Benedenwereld.https://www.penguin.co.uk/book...
Schimmels zijn in de mode, dat komt mede door dit soort boeken. Ik lees bv. op bladzijde 109 over de honingzwam het volgende: "In de benedenwereld van de bossen van de Blue Mountains in Oregon komt een honingzwam voor, Armilria solidipes, die op het breedste punt ruim vier kilometer meet en een totale oppervlakte heeft van bijna tien vierkante meter. De blauwe vinvis verhoudt zich tot deze honingzwam als een mier tot een mens. Het is een zeer mysterieus organisme: voor zover we weten het grootste ter wereld en een van de oudste.." Het gaat vervolgens door op de relaties tussen schimmels en de andere organismen. Prachtig geschreven, Robert MacFarlane laat zien dat "we geen solitaire wezens zijn, maar wat Margulis treffend 'holobionten' noemt: samenwerkende , samengestelde organismen, ecologische eenheden die bestaan uit biljoenen bacteriën, virussen en schimmels die de taak van het samenleven coördineren", om met filosoof Glenn Albrecht te spreken."
Ik moet zeggen dat ik anders door het bos loop dan vroeger. Mijn kijk op de dingen is veranderd maar ook mijn eigen drijfveren zijn voor mij duidelijker geworden. Ik begon dit blog met de opmerking: het is een kunst om in relatie met de dingen te treden. Dat is helemaal geen kunst, Je bent relatie, al lang voordat je het weet.
Dat gegeven beoefen ik in het schilder-proces.
Ik spreek mezelf toe als ik bezig ben met die weerbarstige verf. Ik word dan rustig en het helpt me te bewegen naar mijn aard. Ik hoef niet briljant mijn wil op te leggen aan die verf. Het enige wat telt is dat ik er bij ben en dat ben ik. Matter matters.
