13 september 2021
Het zit erop. Vier dagen openlucht huis. De derde dag was er een plensbui,
de schilderijen zijn weer superschoon! Verder zat het weer bijzonder mee. Heerlijk om zoveel mensen te zien dwalen door de tuin en de gebouwen. Bij elkaar zijn er zeker over de honderd bezoekers geweest. Veel oude contacten, vrienden, belangstellenden maar ook nieuwe gezichten. Mensen hebben genoten. Door de ogen van de bezoekers kijk ik opnieuw naar de plek waar ik woon en de relatie tussen plek en schilderijen. Ik zou er nog veel meer mee kunnen doen. Een gouden vondst was het gebruiken van de mestsilo. Jarenlang heb ik dat ding gezien als een sta in de weg, nu krijgt die constructie opeens dezelfde spanning die ik ervaar bij die havenconstructies in het waterloopbos: die betonnen cirkel wordt opeens iets heel anders. Zo wordt het weer bevestigd; we zien de wereld niet zoals die is maar zoals we die denken te zien.
We zijn zo vaak verdwaald in doen, denken, herinneren, verwachten. Verdwaald in onze gedachtenconstructies. Open staan voor wat anders, voor wat je nog niet gezien hebt, is de kunst.
