582 Desseins Eternels

In deze serie heb ik -niet doen- geoefend door me te houden aan de spelregels die voortkomen uit de aard van het schilderen zelf. Geen visie, geen emotie, geen verhaal, stilte. Het is wat het is.
Door in de verf te zijn is het mogelijk echt in het moment te zijn. Dan is er een krachtenveld dat stuwt. De keuzes en positionering komen voort uit de verf, kwast, formaat en wat voor handen is. In de dialoog met de materie vloeit en groeit het ding letterlijk tot een gestold beeld.
Dat is geen hocus pocus maar gewoon hoe het werkt.

Deze stroom of kracht associeer ik sterk met wat ik hoor in de muziek van Olivier Messiaen.
Deze serie werk krijgt als titel mee: Desseins éternels.