De titel van deze serie verwijst naar de inspiratiebron, de muziek van Olivier Messiaen.
In de serie Desseins Eternels voeg ik me in de spelregels die voortkomen uit de stille omgang met de materie, de verf, de kwast, het doek enz. In dat spel ervaar ik een krachtenveld dat binding geeft, tot vorm leidt in ruimte en tijd. Elke keuze roept een andere keuze op, als vanzelf. Het zijn wetmatigheden die ingebakken zijn.
De keuzes en positionering komen voort
uit de verf, kwast, formaat en wat voor handen is. In de dialoog met de
materie probeer ik te luisteren, te volgen. Het is in de overgave aan
het -niet weten- waardoor de kracht van dat veld gevoeld wordt. In de
muziek van Messiaen voel ik diezelfde vormende kracht werkzaam.
De fysieke ervaring helpt je uit de denkmodus. Als je iets met je handen maakt leer je al snel dat de materie terugduwt. Materie heeft een eigenheid, wordt bewogen door energie, is doordrongen van intrinsieke wetmatigheden en kent intenties.
Ook merk je in een maakproces dat je lichaam, je hand, bijvoorbeeld, vanzelf zwijgend gaat. De hand weet het. Ik heb het in de hand. Mijn ervaring en kennis van vormgeving heb ik achter de hand.
Ik hoef daar niets voor te doen. In het proces van het maken stel ik het weten uit, ik geef de materie ruimte zijn eigen aard te volgen en wacht tot de vorm zich aandient. Ik help een handje door een soort spelregels te verzinnen.
Gaandeweg vormt zich een compositie, een beeld tekent zich uit volgens de logica van de materie.
Ik
heb veel geleerd van de Chinese kunst. Hoe die landschapsschilder de veelheid ervaren vanuit de essentie, de eenheid. De tijdloosheid als begin. De ene toets waarin alles al besloten ligt. De rol van
de kwast daarin, de concentratie op de handeling, de volgorde die dan ontvouwt vanuit de ene toets. In het ritueel hanteert men de scheppende
kracht, put men uit de scheppende bron zelf vorm en ruimte.
